I Am the River, the River Is Me
De Whanganui Rivier in Aotearoa/Nieuw Zeeland kreeg in 2017 als eerste rivier ter wereld dezelfde rechten als de mens. Dit was het resultaat van een ruim 150 jaar lange juridische strijd van de Maori, die de rivier zien als hun voorouders, als een onverdeelbaar en spiritueel wezen.
Ned Tapa, de Maori voogd van de rivier, neemt de filmmakers, internationale watervertegenwoordigers en activisten mee op een vijfdaagse kanotocht op de indrukwekkende rivier. Terwijl rivier en reizigers organisch samen stromen, is er zowel lichtheid, humor, als ruimte voor heling van de echo’s van het koloniale verleden.
I Am The River, The River Is Me is meer dan een reis door een adembenemend landschap en een samenleving die zo ver af lijkt te staan van het kapitalisme en individualisme – het is een oproep om waardesystemen ten aanzien van natuur en gemeenschap te herzien in het belang van al het toekomstig leven op aarde.
Shabu
De veertienjarige Shabu is een lieve, creatieve en streetsmart puber uit Rotterdam-Zuid. Nadat hij tijdens een joyride de auto van zijn oma total loss rijdt, is zijn hele familie boos op hem.
Hij heeft één zomer de tijd om het goed te maken, voordat zijn oma weer terugkomt van haar vakantie in Suriname. Hij zal dus aan het werk moeten in de vakantie. Zijn moeder stelt voor dat hij ijslolly’s gaat verkopen om met de opbrengsten de schade te betalen, maar dat zet geen zoden aan de dijk.
Shabu bedenkt een andere oplossing waarbij hij zijn muzikale talent én geld verdienen kan combineren tijdens de zwoele zomer waar hij van wil genieten. Zou het lukken om zijn familie, maar vooral zijn oma, weer trots te maken?
Het levendige verhaal en de speelse montage van de film zetten de tegenstellingen van het puberleven extra aan: ongepolijst als het leven rauw is, en een beetje opgepoetst wanneer het moet blinken. Shabu, van regisseur Shamira Raphaëla (Lenno en de maanvis, De Waarheid over mijn vader) won de IDFA Award for Best Youth Film.
Alledaagse waardigheid
Filmmaker Ida Does duikt in het baanbrekende werk van wetenschapper Philomena Essed (Utrecht, 1955), in haar revolutionaire boek 'Alledaags Racisme' uit 1984 en de manier waarop ze voor de huidige generatie wetenschappers en activisten een inspiratiebron is.
Met 'Alledaags Racisme' trok Essed wereldwijd de aandacht. Door racisme in ons dagelijks leven te ontleden en aan het licht te brengen, heeft ze de weg geëffend voor een intersectionele benadering waarmee we racisme in de samenleving beter kunnen herkennen en uiteindelijk kunnen uitdagen.
Ida Does gaat op een prikkelende reis met gerenommeerde activisten, academici, kunstenaars en de volgende generatie studenten. Door deze gesprekken ontrafelt ze de verstrekkende impact van alledaags racisme en brengt de film de dringende noodzaak tot verandering aan het licht.
Test Pattern
Fijnzinnig relatieportret van een gemengd stel dat zich door bureaucratie van het Amerikaanse zorgstelsel worstelt.
Content waarschuwing: vermelding seksueel misbruik
We volgen het gemengde stel Renesha en Evan. Zij: een Afro-Amerikaanse carriërevrouw die voor een goed doel gaat werken; hij: een nonchalante witte tatoeagekunstenaar. Soms bestaat ware liefde en heeft zij geen taal nodig.
Als Renesha na een avondje uit seksueel wordt misbruikt, staat hun hele wereld op z'n kop. Samen proberen ze tot een oplossing te komen en gaan ze op zoek naar hulp. De medische en juridische bureaucratie blijkt ingewikkelder dan gedacht en legt een grote druk op het jonge stel. Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd, waarna de frustraties oplopen en ze alle zeilen bij moeten zetten om een team te blijven.
Winnaar Lionsgate/Starz Producer Award, BlackStar Film Festival en Jury Award for Best Narrative Feature, New Orleans Film Festival.
Met Test Pattern scoort Pepr meteen een voltreffer. Zeer fijnzinnig relatieportret.
- de Volkskrant
Het nieuwe platform Pepr, met films van makers van kleur, gaat sterk van start met Test Pattern.
- NRC
Jinn
Summer is een zorgeloos 17-jarig meisje. Wanneer haar moeder Jade, een populaire meteoroloog, zich abrupt bekeert tot de islam, komt haar wereld op z'n kop te staan.
Deze verandering en een beginnende liefde zetten Summer ertoe aan haar identiteit opnieuw te evalueren. In dit debuut van regisseur Nijla Mu'min onderzoekt zij hoe een puber haar ware identiteit kan vinden te midden van familiale en religieuze invloeden.
Jinn won onder andere Best Screenplay op American Black Film Festival en Narrative Feature op SXSW Film Festival.
Nijla Mu'min is zeker een filmmaker om in de gaten te houden
- NRC
De jonge actrice Zoë Renee bewijst zich als groot acteertalent
- de Volkskrant
Springerige, fysieke en soms poëtische weg naar volwassenwording
- Het Parool
Wat een fijne en stereotype-doorbrekende film van een interessante nieuwe stem uit zwart Amerika
- de Filmkrant
Daughters of the Dust
De vrouwen van de familie Peazant, onderdeel van de West-Afrikaanse Gullah-gemeenschap, worstelen met het behoud van hun culturele erfgoed wanneer een deel van de familie naar het Amerikaanse vasteland wil migreren.
Aan het begin van de 20ste eeuw vestigt de Gullah-gemeenschap zich op de Sea Islands, vlakbij de kust van de Amerikaanse staat South Carolina. Deze vrijgemaakte afstammelingen van tot slaaf gemaakte West-Afrikanen hebben veel tradities overgenomen van hun voorouders en bewaken hun culturele erfgoed en folklore. Tegelijkertijd bereiden ze zich voor op hun migratie naar het Amerikaanse vasteland. Het betekent een stap verder weg van hun oorspronkelijke wortels met alle gevolgen van dien.
In 1991 was Daughters of the Dust de eerste grote bioscoopfilm van de Zwarte vrouwelijke filmmaker Julie Dash. De film ontving veel lovende kritieken.
In samenwerking met het UCLA Film and Television Archive is de film onder toeziend oog van cameraman Arthur Jafa met de juiste kleurcorrectie gerestaureerd. Waardoor iedereen de film eindelijk in de kunstzinnige vorm kan zien die Julie Dash voor ogen had.
Mijlpaal van de zwarte cinema
- NRC
Lyrisch, loom en een moderne klassieker
- Trouw
Sfeervol, zintuiglijk portret dat naar verluidt een belangrijke inspiratiebron was voor Beyconcés visuele album Lemonade.
- VPRO Cinema
Daughters of the Dust is en blijft een uniek werk.
- de Volkskrant
Fantastisch filmgedicht
- de Filmkrant